Daar ben je toch veel te oud voor

Je hebt vast wel eens een keer een toespraak gehad van iemand die ouder is dan jij met de reden 'dat weet je helemaal niet, want je bent er veel te jong voor'. Of juist het tegenovergestelde, dat je iets niet mag doen omdat je daar zogenaamd 'te oud' voor bent. Connor Franta heeft hier wat irritaties aan, ik ook. Vandaar dat ik deze video even deel (and then I shall continue my no-life CF marathon).

Update aan irritaties

Potverdriedubbeltjes. Het liefst gebruik ik wat andere woorden, maar voor 'the sake of this blog' zal ik dat maar niet doen. Dus gebruik ik een woord wat minder gewelddadig en houden we het bij een woord uit de vorige eeuw (ja echt, wie gebruikt het woord potverdriedubbeltjes nog, behalve je opa?). Genoeg over dat woord, het enige wat ik er mee aan wil geven zijn de irritaties voor de kuren die Blogger reeds heeft vertoond. En eigenlijk nu nog steeds.

Zoals je waarschijnlijk wel kan merken zijn alle dingetjes aan de rechterzijkant van mijn blog (in Bloggertaal: widgets) verplaatst naar onderen. Dus wil je die zien, dan scroll je even naar onderen toe en ziedaar: de interessante onderwerpen en mijn bloggeschiedenis. En volgens mij kan je zelfs nog zoeken naar een bericht (wat fancy he!). Maar goed, die zijn dus naar onderen verplaatst omdat ik ervoor wil zorgen dat mijn berichten/foto's echt goed worden laten zien en dat je daar niet nog mijn tumblr link ziet. Tumblr is heel leuk hoor, daar niet van, maar we zitten hier op Blogger. Dat is dus gelukt, alleen moet ik dan ook weer de breedte van mijn blog aanpassen wil ik niet enorm lange teksten krijgen van drie centimeter breed, want dat schiet ook niet erg op. Nu lukt dat wel, maar kan ik de foto's weer niet op de goede grootte krijgen. Ik ben nogal een perfectionist en al helemaal met dit soort dingen, dus dat stoort me mateloos. Ik heb daarentegen geen idee hoe ik het kan verhelpen, dus dan laten we het maar zo. En het aantal blogposts dat verschijnt op de pagina die je als eerste ziet wordt drie, omdat ik van mezelf weet dat vier per week toch een onrealistisch toekomstbeeld is (daar ben ik goed in hoor, net zoals het maken van veel te optimistische planningen).

Nu moet ik eigenlijk wel weer over een onderwerp schrijven, en dat zal ik zeker doen, alleen niet nu. Het is op het moment namelijk tien uur in de ochtend en mijn buik begint de geluiden te maken van een walvis en mijn hond moet uit, dus een post schrijven is nu niet mijn hoogste prioriteit. Verwacht er een deze middag, of over Alice in Wonderland of over plantjes. Toedels!

Durven te zeggen wat je echt voelt

Hallo daar. De laatste tijd zit ik toch met wat dingen en het blijkt dat ik daar niet de enige in ben. Sterker nog, er zijn genoeg mensen die ergens last van hebben, wat jij ook voelt. Even opzoeken op YouTube kan altijd, maar deze jongen volgde ik al een tijdje. Misschien komt hij af en toe wat verward over: geloof me, dat maakt echt niet uit. Hij is een van de weinigen die zegt wat zoveel mensen eigenlijk willen zeggen maar dat niet durven: en daarom moet ik het gewoon delen. Zeker even bekijken en ook al is dit misschien niet de soort video waar jij van houd, op zijn kanaal staan meer dan genoeg videos om je middag mee te besteden. Liefs, Emma

Als je dan een blog hebt

Oepsie daisy. Ik voel me op het moment net Bridget Jones. Veel ideeën, resoluties en doelen, maar veel komt er niet van. Ik heb genoeg minuten gedacht aan het schrijven van een blog, maar het echt schrijven, tja, dat duurde even. En toch heb ik me er nu tot gezet!

Op het moment zit ik in Frankrijk, het hele mooie land, waar het prachtig weer is en het dus eigenlijk wel een beetje zonde is om mijn tijd te verdoen met het tikken op een computer, om vervolgens de helft van wat ik geschreven heb weer te verwijderen. Die delete knop is tegenwoordig mijn beste vriend hoor, al is dat niet de bedoeling. Ik wil wel schrijven, en doe het ook, alleen dan meer voor mijzelf en die dingen zijn mij te privé om ze ook te delen op het internet. Dus, gevolg: er komt een maand lang helemaal niets op mijn blog terecht. Al is voor de oplettende lezer wel wat activiteit van mij te zien, zo af en toe veranderd het logo of een bepaald lettertype. Maar goed, de hele tijd je layout veranderen helpt natuurlijk niet naar het schrijven van dingen, want dat is nou eigenlijk wel waar dit 'platform' voor bedoeld is. Over een paar dagen (lees: 4), begint school weer. En laten we nou niet zeggen dat ik er heel veel zin in heb. Wakker worden om 11 uur, wat brood gaan halen, rustig en lekker ontbijten, dan wat lezen en zwemmen prefereer ik toch boven wakker schrikken door een wekker om 6:30u, vervolgens een uur achter de kast staan, dan toch kiezen voor de trui die inmiddels al vijfhonderd keer is gedragen, koffie nodig hebben om het eerste uur niet in slaap te vallen en mezelf dwingen om een halve boterham naar binnen te proppen. En dan ook nog een half uur op de fiets. Hoezee! En dan niet te vergeten dat bij thuiskomst geen rust te wachten staat, nee, dan gaan we aan het huiswerk en de vele toetsen. En ook nog een verslag schrijven, want dat vinden de docenten zo leuk. Vervolgens rennen op een hockeyveld en dan soms ook nog oppassen. Moet ik daarna eigenlijk ook nog lezen in een van de vele boeken (soms super leuke *kuch* literatuur) maar meestal plof ik mijn bed in, vergeet ik hopelijk niet om mijn wekker aan te zetten en dan moeten die boeken dus worden uitgelezen de dag van tevoren. Of niet (rebel hier).

Genoeg geschreven over mijn zware leven, ik moet nu maar genieten van het leven op dit moment. En op dit moment kijk ik uit over de wijnvelden en roept een zwembad me toe. Hmm, zo zwaar heb ik het dan toch niet. En tijd om wat te schrijven heb ik dus ook. En moet ik dus ook eens doen.
Liefs, Emma